کاپيتان هادوک و هيچی |
Monday, February 11, 2002
٭
........................................................................................سؤال مهم : اگر شما يک فيلم ببينيد، بعد از ديدن فيلم آدم متفاوتی هستيد. من مثل خيلی از شماها به مدت دوازده سال در جمهوری اسلامی مدرسه رفتم. دوازده سال مراسم صبحگاه، شعار هفته، سخنرانی و .... يازده سال درس قرآن و دينی داشتم. سه سال راهنمايی درس پرورشی داشتم. هزاران ساعت به حرفای معلم پرورشی و قرآن و دينی گوش دادم. صدها ساعت کتابای اين درسا رو واسه امتحانا خوندم. ظاهر فصيه اينه که من به اغلب اين حرفا اعتقاد ندارم و اصلا هم به اونا فکر نمی کنم. اما سؤالی که واقعا دوست دارم جوابشو بدونم اينجاست. همه اين چيزها چه اثری روی من داشته، که حتما داشته. اينها کدوم قسمت از شخصيت من رو می سازه. اگر من اون ساعتها رو جور ديگه ای گذرونده بودم، الان چه جور آدمی بودم ؟ از لحاظ روانشناختی چه فرقی می داشتم ؟ يادداشت روز شنبه من چه جوری می بود؟ يه جواب ساده اينه که خوب ما اين آموزشها رو پس زديم و الان آدمهای ضددينی و ضد سنتی هستيم. فکر نمی کنم اين جواب ارزش مطرح شدن داشته باشه. من يه بررسی عميقتر می خوام. اگر يه لحظه مکث کردين و خودتون رو در سال دوم راهنمايی سر کلاس پرورشی تصور کردين دلم می خواد يه چيزی در اين مورد بنويسيد. اگر وبلاگ ندارين به من ايميل بزنيد، من جوابتونو اينجا می نويسم. اگر به نظرتون اين سؤال ارزش فکر کردن داره تو وبلاگتون بهش لينک بدين. نوشته شده در ساعت 11:28 PM توسط سید خراسانی
|