٭

تو ايران اکثر آدمها طبق جبر اقتصاد و سنت تا حدود سی سالگی « صغير » هستن. تو آمريکا اغلب بچه ها بيست سالگی رو که رد می کنن، همه کاره زندگی خودشون می شن، چون از لحاظ مالی می تونن و کسی هم فکر نمی کنه که بچه خوب بچه ايه که به ساز پدر و مادرش برقصه. من دومی رو بيشتر می پسندم.



نوشته شده در ساعت 5:53 PM توسط سید خراسانی