٭

بعضيها عاشق «ذات» « چيز»ها هستند.

مشخصا بعضيها عاشق ذات «سينما»، «اينترنت»، «کامپيوتر»، «تکنولوژی» و يا «ماشين» هستند. برای من کامپيوتر و اينترنت جالبن و بهشون احتياج دارم چون می تونم آهنگ دانلود کنم و گوش بدم، هر وقت حوصله ام سر رفت می تونم يکی رو پيدا کنم که دو کلمه(!) باهش چت کنم، مي تونم وبگردی کنم، بعضی مساله هامو باهش حل کنم، ايميل بزنم. خارج از اين کاربردها ديگه اين تکنولوژی واسه من بی معنيه. اگه اين کاربردا رو نداشت می خواستم سر به تنش نباشه. اما بعضيها رو ديدين که به اين تکنولوژی ورای کاربردهاش «عشق مي ورزن».

يا مثلا من سينما رو به خاطر فيلمهای خوبی که ديده ام و يا خواهم ديد دوست دارم. به «تصاوير متحرک» علاقه ای ندارم، «جادوی سينما» واسم بی معنيه.

ماشين خوبه چون از اينجا می برت اونجا. فرمونشو بپيچونی به راست می ره به راست، همون قدر که تو دلت بخواد. وقتی بارون يا برف می آد بيشتر خوبه. ماشينای قشنگ هم خيلی خوبن. اما عشق به ماشين ؟

من اين آدما رو نمی فهمم. به نظرم يا خيلی کودکن (به طرز ناخوشايند قضيه، فرار از زندگی به سمت اسباب بازيها) يا ...

نوشته شده در ساعت 3:26 PM توسط سید خراسانی